Te
centies mille legionum Angeli
(Dominicas Paschae. Ad
Vesperum / Domingos
de la octava, III, IV, V y VI de Pascua.
Vísperas) Te
centies mille legionum Angeli
Concentu plaudunt, et canora jubilant,
Christe Jesu Alpha et Omega omnipotens,
Sepultus olim, et vivens in saecula,
Testis fidelis, et verum principium.
Qui mundi hujus dejecisti
principem,
Redimens Orbem tuo almo Sanguine;
Sanctus et verus Genitus Ingeniti,
Reserans clausum, et apertum obstruens,
Faciens nos Deo Regni Sacerdotium.
Tu verus Agnus solus sine
macula,
Qui dextram Patris conlocatus solio,
Solus egressus ab arce Dominica,
Similis Jaspidi, et Sardino lapidi,
Iris per gyrum, smaragdus circuis.
Tu Dei pignus, hominisque
Filius,
Septies librum signatum signaculis
Solvere signa dignus repertus es:
Agnus occisus septem pollens cornibus,
Septeno fulgens et lumine flammeo.
E throno prodeunt fulgura,
et tonitrua,
Septem ardentes ante thronum lampades,
Septem ubique missi Dei Spiritus,
Septem stellae micant Agni dextera,
Septem cui adstant candelabra aurea.
Sedentes circum quater seni
Primates,
Amicti cuncti niveis cycladibus,
Et laureati diademis aureis,
Aureas vehunt phialas aromatum,
Aureis psallunt modulis, et citharis.
Stant ante Thronum nitet
mare vitreum,
Bis bini fortes, idem animalia:
Homo per genus, leo voce perstrepit
Juvencus ore promit Sacerdotium,
Petens ad astra more volans aquilae.
Quatuor formis senis alis
singulis,
Ante et retro cuncta plena oculis,
Vigiles semper dormiendi nescii,
Vicissim Sanctus ter clamantes jugiter,
Illi, qui erat, est, et qui venturus est.
Gloria Patri, laus,
sapientia
Agno sedenti supra Thronum in coelis;
Cum Patre regnat, et cum Sancto Spiritu,
Connexa simul tribus una Deitas,
Per infinita saeculorum saecula.
Amen.
|