O Christi Martyr, et inclyta
Virgo, sacrata Barbara,
Cujus pugnae sunt subdita
Caro, mundus, et tartara!

   Tu lux orta de tenebris,
Luce perfundens saeculum,
Abstracta ab illecebris
Frangis salutis aemulum.

   Mire fenestra triplici
Ornas patris palatium,
Fide demonstrans simplici
Trinitatis mysterium.

   Das naturam marmoream,
Maledicendo rustico,
Qui mentem gerens saxeam,
Nutu te prodit publico.

   Abscindit natae jugulum
Pater fera crudelior,
Sed per coeleste spiculum
Mors ipsum ferit saevior

   Patri, Nato, Paraclito,
Decus, honor, et gloria:
Sanctae sint hujus merito
Nobis aeterna gaudia.

   In coelesti collegio
Nova collega colitur,
In Sanctorum rosario
Novellus flos producitur.

   Barbara florens gratia
Forma facta humilium,
Laeta potitur gloria,
Sortis consors sublimium.

   Metit de sparso semine
Plenae messis manipulum,
Fallens subter tegimine
Nostrae salutis aemulum

   Haec carnis supercilia
Spiritui dat subdita:
Mundum vicit, et vitia,
Se victa, victrix inclyta.

   De tenebris miseriae
Sequaces stellae praeviae,
Quaeramus Patrem gratiae,
Consortes tandem gloriae.
Amen.